Ogórecznik lekarski- niepozorne źródło GLA

Ogórecznik lekarski (Borago officinalis) to roślina, która w Polsce jest uprawiana nie tylko w celach leczniczych. Ogórecznik, dzięki swoim właściwościom pielęgnacyjnym, znalazł zastosowanie także w kosmetyce. Z kolei ze względu na swój charakterystyczny zapach wykorzystuje się go w kuchni do aromatyzowania octów, korniszonów, pikli warzywnych, marynat, nalewek, win i wielu innych.

Charakterystyka

Ogórecznik lekarski – roślina jednoroczna, pochodząca z zachodniej części basenu Morza Śródziemnego, skąd rozprzestrzeniła się aż po Azję Mniejszą i Syberię, a także Europę środkową i zachodnią. W Polsce rośnie jako rzadki chwast ogrodowy. Ogórecznik lekarski może być uprawiany w ogrodach jako roślina ozdobna. Kwiaty ogórecznika lekarskiego zawierają bardzo dużo nektaru, dlatego jest cenną rośliną miododajną. Ogórecznik warto posadzić obok truskawek aby korzystnie wpływał na ich wzrost i plonowanie. Ogórecznik ma łodygę wzniesioną, wysoką do 60 cm, w górze wiechowato rozgałęzioną. Cała roślina jest odstające szorstko owłosiona. Liście dolne duże, jajowate, górne małe, wpół obejmujące łodygę. Na wierzchu łodygi pojawiają się luźne skrętki złożone z niebieskich kwiatów.

Skład

Ziele ogórecznika lekarskiego, które jest surowcem leczniczym, zawiera flawonoidy, śluzy, garbniki, żywice, kwasy organiczne i sole mineralne. Jednak najcenniejszą substancją tej rośliny jest boragoglandyna – olej o wysokiej zawartości niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, który pozyskiwany jest z nasion rośliny. Ogórecznik korzystnie wpływa na nasz organizm dzięki obecności wielu różnych substancji, takich jak: flawonoidy, witamina C, sole mineralne, śluzy, żywice, kwasy organiczne czy garbniki. Roślina nie tylko wspomaga działanie naszego organizmu od wewnątrz, ale także od zewnątrz, znajdując zastosowanie w kosmetyce. Świeże ziele i sok z ogórecznika nadają się do maseczek odmładzających, odżywczych i nawilżających dla skóry. Sok usuwa stany zapalne i pobudza regenerację naskórka. Papka z ziela przyspiesza gojenie ran, oparzeń, wyprysków, odleżyn. Maść sporządzona ze świeżego ziela ogórecznika (ziele rozcierać z masłem lub tranem na papkę, przechowywać w lodówce) dobra do leczenia wyprysków i ran.  Okłady z naparu, świeżego roztartego ziela i soku zmniejszają obrzęk po urazach mechanicznych.

Surowce

Surowcem leczniczym jest głównie olej z ogórecznika, ale w medycynie ludowej przetwory z ogórecznika stosowano jako środek moczopędny, „czyszczący krew”, przeciwzapalny i odkażający na skórę. Świeży sok ogórecznika podawano w zapaleniu opłucnej. Natomiast napar z kwiatów ogórecznika stosowano do okładów i przemywań w zapaleniu spojówek, zaczerwienionych i zmęczonych oczach. Młode liście ogórecznika zawierają dużo witaminy C dlatego tez doskonale mogą służyć do sporządzania  różnego typu sałatek.

Olej z ogórecznika

Olej z ogórecznika to naturalna substancja, którą czerpie się z nasion rośliny. Olej zawiera wysoką zawartość kwasu gamma-linolenowego (GLA). Kwasy linolenowe i kwasy z grupy omega zawarte w ogóreczniku lekarskim obniżają poziom tzw. złego cholesterolu (LDL), zapobiegają utlenianiu i odkładaniu się w postaci złogów w ściankach naczyń krwionośnych. Jednocześnie normalizują poziom cholesterolu dobrego (HDL), który usuwa nadmiar komórek tłuszczowych z żył i tętnic, i tym samym zmniejszają ryzyko rozwoju miażdżycy. Dodatkowo mają działanie antyagregacyjne na płytki krwi – poprawiają przepływ krwi w naczyniach krwionośnych, obniżają ciśnienie tętnicze i w ten sposób zmniejszają ryzyko choroby wieńcowej.

Olej z ogórecznika- suplement diety

- źródło kwasu gamma-linolenowego
- wpływa na gospodarkę lipidową
- poprawia kondycję skóry
- działa przeciwzapalnie

Sprawdź

Produkt dostępny w sklepie internetowym

Działanie przeciwzapalne

Olej z ogórecznika to substancja stosowana w niekonwencjonalnym leczeniu, która jest dosyć silnym środkiem przeciwzapalnym. Olej pobudza krążenie krwi oraz zmniejsza ból, a także łagodzi stan zapalny, szczególnie w przypadku nieżytu górnych dróg oddechowych. Zmniejsza również uczucie ciężkości oraz obrzęki. Poprawia pracę układu trawiennego i oczyszcza organizm z toksyn, co może być przydatne podczas procesu odchudzania. Olej jest stosowany przez osoby borykające się z chorobami skóry, między innymi egzemą, czyrakami i wrzodami. Łagodzi także zmiany trądzikowe oraz wypryski. Smarowanie olejem z ogórecznika skóry nawilża ją oraz redukuje swędzenie. Pomaga również w walce z objawami napięcia przedmiesiączkowego. Kwasy tłuszczowe zawarte w oleju ogórecznika mają korzystny wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Zapewniają ochronę przed chorobami płuc, oskrzeli, gardła i oczu oraz zapobiegają alergiom i astmie. Olej z nasion ogórecznika korzystnie wpływa na stan śluzówki jamy ustnej, przełyku, żołądka i jelit, a przed wszystkim na błony śluzowe dróg oddechowych. Ma działanie wykrztuśne i osłaniające. Łagodzi kaszel i chrypkę, pomaga przy wszelkich infekcjach dróg oddechowych. Olej z nasion ogórecznika wykorzystywany jest także do produkcji kosmetyków o właściwościach regenerujących skórę. Olej z ogórecznika znajduje się w składzie wielu preparatów pielęgnacyjnych dla skóry wrażliwej, dojrzałej i suchej. Wspomaga odnowę skóry, przywraca jej elastyczność, właściwy poziom nawilżenia i podnosi jej odporność na niekorzystne działanie czynników zewnętrznych. Olej z nasion ogórecznika może być stosowany do pielęgnacji skóry trądzikowej, z łuszczycą, szorstkiej i swędzącej.

Inne właściwości

– Ogórecznik lekarski działa regenerująco na skórę, włosy i paznokcie. Regularne spożywanie ziela ogórecznika polecane jest osobom, które mają kruche paznokcie i łamliwe włosy, ze względu na zawartą w nim krzemionkę.

– Ogórecznik lekarski wspomaga leczenie depresji, poprawia samopoczucie, usprawnia pracę mózgu. Spożywanie świeżych liści ogórecznika stymuluje produkcję adrenaliny.

– Ogórecznik lekarski usuwa z organizmu toksyny i działa osłonowo, chroniąc organizm przed szkodliwymi substancjami.

– Olej z nasion ogórecznika lekarskiego łagodzi stany zapalne dziąseł oraz działa wspomagająco w leczeniu chorób przyzębia i krwawienia dziąseł.